Dag 9 en 10: Over de Alpen

Bovenop de top van de Splugenpas sta ik gewoon even te smilen. Vertrokken uit de Poelpolder in Lisse. Onder de zeespiegel. 10 dagen later op 2115 meter hoogte. Zelf bij elkaar getrapt. Dat idee levert op zich al een genietmomentje op.

Sinds kort staat er een Gezondheid app op mijn mobiel. Wordt standaard meegeleverd. En op een of andere wijze wordt traplopen geregistreerd. Is kennelijk belangrijk om gezond te blijven. Benieuwd naar mijn score vandaag? 300 verdiepingen!

Of sta ik eigenlijk te smilen omdat ik nu ruim 30 kilometer naar beneden mag racen. Want dat is gaaf! Met een vaart het dal in duiken. Bochten aansnijden. De wind raast langs het hoofd. En ik zie de mooiste vergezichten. En hard dat het soms gaat. Ik passeer een paar plaatselijke snelheidsmeters. Met een brede glimlach zie ik het getal dat de snelheid aangeeft. De kilometers snellen voorbij. Zonder een trap te hoeven doen. Want een verschil met de beklimming. Dan vecht ik voor iedere meter vooruitgang en dat gaat slopend traag.

Ruim binnen het uur ben ik beneden. Ik arriveer in het wonderschone Italiaanse plaatsje Chiavenna. Dat heeft alles wat ik van een Italiaanse plaats verwacht. Terrasjes, pleintjes, gebouwtjes en La Dolce Vita. Snel zoek ik mijn hotel op. Na een douche ben ik weer helemaal de oude. Klaar om de gebeurtenissen van dag 9 en 10 op een rijtje te zetten.

Woensdagmorgen bij het ontbijt slaat de schrik mij om het hart.

Een aardige ober leeft helemaal met mij mee. Hij zou zo graag een keer van de Bodensee naar de Rijn fietsen. Kortom hij heeft een positieve identificatie met mij. Als ik de zaal binnenloop, stapt hij meteen op mij af. “Het wordt een zware dag voor je vandaag. Weet je dat er een flinke tegenwind wordt verwacht in het Rijndal. En die kan in ons microklimaat heftig zijn.” Hij is bloedserieus.

Oei, dat is een tegenvaller. De Bodensee rond het Schloss waar ik verblijf ziet er vredelievend en blauw uit. Eigenlijk kan het niet mooier er uit zien, dan nu. En ik heb een tocht gepland van ruim 130 kilometer. Juist er vanuit gaande dat de wind in de rug blazen. Zoals de weersvoorspellingen aangeven.

Ik weet wat het is. Die wind waarover onze ober spreekt. Tijdens een eerdere tocht heb ik meer dan 100 kilometer tegen die wind in moeten beuken. Daarna kon ik geen pap meer zeggen.

Snel terug naar de kamer de laatste voorspellingen checken. Die zien er goed uit. Maar dat plaatselijke microklimaat blijft mij niet lekker zitten. Vorig keer begon de dag ook fraai, maar eindigde in zware storm.

Boeltje snel op de fiets. En wegwezen maar. Een schitterend dag. Een schitterende omgeving. De Bodensee vlak en blauw. Verder weg de majesteus besneeuwde Alpen. Een heerlijk fietspad. Mooie steden als Lindau en Bregenz. Allemaal mensen die vrolijk kijkend de waterkant opzoeken.
En niet te vergeten veel fietsers die bepakt en bezakt een route volgen rond de Bodensee.

Het valt mij op dat er veel mensen op superfietsen rijden. Een fiets met een kastje of vorm die extra kracht levert. Goed dat mensen zo kunnen genieten. Maar een beetje frustrerend is het wel, als je op gewoon menskracht aandrijving wordt ingehaald door mensen die ik er van verdenk met een beetje tegenwind al in de problemen te raken. Mmm….

Ik kan kort zijn over de lange rit. De wind blijft in de rug. De bergen zijn schitterend. Kilometer na kilometer rij ik langs de Rijn. Dan op de dijk dan in de uiterwaarden. Wat kan fietsen mooi zijn. De zon staat zo te branden dat ik mij wat zorgen maak over verbrandingsverschijnselen.

In Feldheim gebruik ik de lunch en in Bad Regaz lounge ik even een sandwinch en heel wat mineraalwater weg, in een tent die gerund wordt door een aardige Nederlander.

Het laatste stuk moet er al aardig geklommen worden. En helemaal fris zit ik er ook niet meer bij. Even na zeven uur bereik ik Thusis. Snel onder de douche en daarna facetimen.

Ik val daarbij bijna in slaap. Niet door het gesprek, maar door de heerlijke dag in de open lucht en de flinke inspanning. Na het diner duik ik maar direct mijn bed in.

En het lijkt wel of ik vrijwel direct daarna de ogen open en zie dat het zeven uur de volgende morgen is. Mijn dagtaak is simpel, maar zwaar: overbrug de 66 kilometer die Thusis van Chiavenna scheiden.

Het spreekwoord luidt: “Er tegenop zien als een berg” We zeggen het vaak, maar het krijgt een bijzondere lading als ik de fietser ben die een berg op gaat fietsen.

Gelukkig ken ik de berg inmiddels een beetje. Ik weet ongeveer waar ik het zeker moeilijk zal krijgen. Maar ik weet ook waar ik een heerlijk bakje koffie kan drinken en waar ik de lunch ga gebruiken. Het is een rit van 66 kilometer.

Met al die kennis gewapend ga ik op stap. Maar kennis helpt niet om de fiets te laten klimmen. Dat is echt een zwaar karwei voor de benen. En ik moet vooral mijn best doen om rustig te blijven ademen, op tijd te drinken en te eten. En bepalen wanneer de benen even mogen rusten.

In de Tour de France zie ik meestal het beeld van het makkelijk omhoog rijdende renvolk. En wat gaat dat ogenschijnlijk makkelijk. Van alle wielrenners is dat een groepje van maximaal 5%. De rest heeft het gewoon reuze zwaar en “fladdert” er gewoon af. Ik geloof dat ik een fladderaar ben.

Het is stoempen en heel veel zweten. Zorgen dat de zonnebril glazen schoon blijven. En maar speuren naar een signaal dat het even minder zwaar gaat worden. Ik denk dat ik het beeld nu wel heb geschetst.

Maar het beeld is niet compleet zonder de schitterende natuur om je heen. Vergezichten over watervallen, de Via Mala kloof, besneeuwde bergtoppen, een frisse wind, bergmeertjes, prachtige bloemen in allerlei kleuren. Mooie plaatsjes met karakteristieke kerkjes en huizen. Koeien die rustig staan te grazen en je meewarig aanstaren als je langskomt.

De Splugenpas kent een mooie opbouw. Zware stukken worden afgewisseld door relatief eenvoudige gedeelten. De route is erg populair onder motorfietsers en bezitters van cabrios. Met bosjes gaan ze omhoog. Aardig is dat ze wel veel waardering hebben voor een fietser in het berglandschap. Menige duim gaat omhoog. En zo worstel ik mij omhoog tot ik de top bereik.